هواساز

هواساز

هواساز دستگاهی برای تامین هوای مطبوع و سالم با دست یافتن به دما و رطوبت مناسب است . هواساز یکی از اصلی‌ترین دستگاه‌های تهویه مطبوع است که در مسیر چیلر و بویلر با کانال هوا قرار می‌گیرد.

هواساز برای سرمایش و گرمایش و تازه کردن هوای اماکن عمومی ( مانند :  رستوران ، مسجد T ورزشگاه ، تالار عروسی ،) یا تجاری ( مانند : بورس، پاساژ ، بانک ) یا سالن های تولید کارخانجات و بیمارستان ها و هتل ها و ادرات از هواساز استفاده می شود که بعنوان بهترین روش تهویه مطبوع مرکزی در سطح جهان مرسوم شناخته شده است . کویل گرمایی هواساز که با آب گرم یا بخار تغذیه می شود وظیفه گرمایش هوا را در ماه های سرد به عهده دارد و کوئل سرمایی هواساز که با آب سرد یا گاز مبرد تغذیه میگردد وظیفه سردکردن هوا را عهده دار است.

به طور کلی هواساز ها ، هوای تازه و هوای برگشتی از ساختمان پس از اختلاط از فیلتر آلومینیومی اولیه عبور کرده و در تابستان با عبور از میان فین های کویل آب سرد ( یا مبرد ) خنک شده و در زمستان نیز با عبور از میان فین های کویل آب گرم( یا بخار )، گرم می شود .سپس این هوا توسط فن هوادهی از درون کانال های نصب شده تا فضاهای مختلف ساختمان هدایت می گردد. همچنین عمل رطوبت زنی هوا توسط آب یا بخار در داخل هواساز و قبل از کویل سرمایش یا گرمایش و توزیع هوا در کانال ها در مواقع لازم انجام می پذیرد.

ساختار هواساز

معمولا دور تا دور هواساز را با فریم های فلزی و پانل های توپر با توجه به پیکر بندی اجزای سیستم می سازند. بخش های داخلی از کانال های فلزی تک لایه که با پانل توپر فلزی روکش شده، ساخته می شوند. فلزها در بدنه سیستم جهت کارکرد طولانی مدت گالوانیزه می شوند. در واحد های فضای باز برای جلوگیری از نفوذ آب از صفحات ضد آب در محل های اتصال استفاده می کنند

اصولا در هواسازها کنترل دما به سه روش زیر انجام می پذیرد:

روش اول :

با استفاده از شیر سه راه برقی یا موتوری که روی لوله رفت و برگشت کویل آبسرد و آبگرم هواساز نصب شده و به وسیله ترموستاتی که در کانال برگشت هوا به هواساز نصب می شود ، عمل قطع و وصل و یا کم و زیاد کردن جریان آب گرم یا آب سرد کویل جهت امکان تنظیم دمای محیط انجام می گیرد.

روش دوم:

به وسیله ترموستات نصب شده در اتاق یا راهرو یا مکان مناسب دیگر (مانند حالت فن کویل) به فن دستگاه هواساز فرمان تغییر دور موتور و فن ، خاموش و روشن داده می شود . سیستم کنترل لازم است به گونه ای طراحی شود که ابتدا مجموعه ترموستات کانالی وشیر سه راهی عمل نماید و سپس در مرحله بعد در صورت لزوم ترموستات اتاقی به بادزن دستگاه دستور تغییر دور دهد.

روش سوم:

کنترل ظرفیت هواساز به وسیله موتور دمپر هوای تازه ورودی و برگشتی که با توجه به دمای محیط و فرمان ترموستات میزان اختلاط هوای تازه با هوای برگشتی از ساختمان کنترل می گردند.

هواساز به عنوان یکی از مهم ترین دستگاه ها سیکل تهویه مطبوع محسوب می شود، عملکرد هواساز عموما وابسته به صحیح عمل کردن سایر قطعات سیکل تهویه مطبوع از جمله بویلر ، چیلر و برج خنک کننده می باشد و از طرفی دیگر چون در ارتباط مستقیم با محیط زیست انسان و یا قطعات حساس می باشد از اهمیت بالاتری نسبت به سایر دستگاه ها سیکل تهویه برخوردار است

وظیفه هواساز در واقع تولید و توزیع هوای مطبوع می باشد . در تعریف هوا مطبوع می توان بیان کرد که هوایی مطبوع محسوب می شود که  دارای دما مطلوب با توجه به شرایط فصلی (هوای گرم در زمستان و هوای سرد در تابستان ) ، رطوبت مناسب  و عاری از آلودگی – گرد و غبار باشد .

هواساز در واقع به عنوان مهم ترین دستگاه در انواع سیکل تهویه مطبوع  با بهره گیری از آب گرم تولید شده در بویلر ، آب سرد تولید شده در چیلر و با استفاده از سیستم ها افزایش و کاهش رطوبت و نیز با بکارگیری انواع فیلتراسیون مطرح می شود که با کمک دستگاه ها مذکور هر هواساز قادر است هوا مورد نیاز را با دما ، رطوبت و بدون آلاینده و گرد و غبار ارائه دهد 

فن دستگاه هواساز یکی از اصلی ترین سیستم های آن به شمار می رود. در واقع، گردش جریان هوا در هواساز از طریق فن (Fan) صورت می گیرد که خود می تواند به دو صورت گریز از مرکز یا سانتریفیوژ (Centrifugal Fan) و محوری یا اکسیال (Axial Fan) باشد.

 استفاده از دو نوع فن هواساز:

1. مکنده (Draw Through Fan)
2.  دمنده (Blow Through Fan)

همان گونه که از نام این دو سیستم نیز بر می آید، تنها تفاوت در نوع حرکن جریان هوا توسط فن است. در هواسازهایی با فن مکنده، فن جریان هوا را از کویل ها و باکس میکسینگ یا اختلاط (Mixing Box) مکیده و به کانال های مربوطه انتقال می دهد. لیکن در هواسازهای دارای فن دمنده، جریان هوا با استفاده از فن دمنده به داخل باکس میکسینگ و کویل ها دمیده می شود